ถึงเวลาต้องกลับบ้านแล้วหรอเนี่ย… มีความสุขมากๆเลยล่ะครับที่จะได้คืนถิ่นที่คุ้นเคย แต่ก็อดที่จะใจหายไม่ได้อยู่ดี
สี่เดือนกว่าๆที่ผ่านมามันเร็วกว่าที่คาดไว้จริงๆครับ ยังจำวันแรกที่ลงจากเครื่องบินเดินทางสู่เมืองที่ไม่เคยมาเหยียบเลยในชีวิต จะไปไหนมาไหนยังไงก็ไม่รู้ชะตากรรม จนถึงตอนนี้ที่แทบจะทะลุปรุโปร่งไปหมดแล้ว มิตรภาพและความผูกพันกับเพื่อนๆที่นี่ทำให้เวลาที่ใช้อยู่มีค่าจริงๆครับ ดีใจที่ได้มา ได้เรียนได้รู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับคนหลายๆประเภท บางมุมที่ไม่เคยได้เห็นหรือไม่เคยแม้แต่จะคาดจะคิดก็โผล่มาให้ได้สัมผัส Fiyero จะต้องเดินทางกลับเมืองไทยในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้แล้ว ก็พูดได้เลยครับว่า แค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆในต่างแดน มันเป็นประสบการณ์ที่หลากหลายและน่าจดจำเสียเหลือเกิน…
ช่วงนี้สอบปลายภาคกันจบแล้ว ช่วงสอบก็ไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรเลย ไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ ทำอาหารเมนูนั้นเมนูนี้ไปเรื่อย สบายใจดีครับ ล่าสุดก็ขับรถไปที่ Sunshine Coast กับเพื่อนไปเที่ยวบ้านกัน ชอบมากๆครับ ธรรมชาติรายล้อมจริงๆ สองข้างทางมีน้องจิงโจ้กระโดดหยองๆกันอย่างสนุกสนาน สงบและน่าอยู่มากๆครับ ภูเขาสวย ชายทะเลก็สวย แถมต้นไม้เด็ดๆก็ขึ้นกันเยอะแยะไปหมด