สวัสดีครับทุกท่าน นายโรโร่คุงห่างหายไปนานเลย… อัพเดทต่างๆส่วนใหญ่ก็โพสต์ไว้ในเฟซบุคซะหมด สำหรับผู้ที่ไม่ได้ใช้สังคมออนไลน์แบบนั้นก็คงพลาดอะไรไปเยอะอยู่เกี่ยวกับความเป็นไปของผู้เขียน วันนี้ก็เลยตัดสินใจที่จะพิมพ์บทความใหม่ให้บล็อกต้นไม้น้อยๆบล็อกนี้ไม่สงัดเงียบจนเกินพอดี

ที่หายๆไปก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากเหลือเกินครับ ถ้าจะเขียนระบายคงเป็นนวนิยายยาวๆเรื่องหนึ่งเลย แต่มาถึงจุดๆนี้ ก็ยังยิ้มก็ยังมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ ประสบการณ์สอนหลายๆอย่างเลยล่ะครับ การดำเนินชีวิต ใครว่าง่าย จริงไหมครับ

สำหรับวันที่ร้อนสุดโหดอย่างวันนี้ นายโรโร่คุงคนเดิมก็ขออาสาพาเพื่อนพี่น้องชาวบล็อก aKitia.com เดินทางข้ามทวีปไปยังซีกโลกใต้อีกครั้ง เมื่อปีที่แล้วพาทัวร์บริสเบนจนทะลุปรุโปร่งกันเลย คราวนี้ขอขยับลงไปอีกหน่อย สู่เมืองเมลเบิร์น (บางที่ก็เขียนว่า เมลเบอร์น) ศูนย์กลางการค้าและการท่องเที่ยวที่สำคัญมากอีกแห่งหนึ่งของประเทศออสเตรเลียครับ

กายพร้อมใจพร้อมก็เดินทางกันเลยครับ !!!

[audio:http://music.sutros.com/songs/22600/Bach_-_Pachelbel_s_Canon_in_D_major__best_version_.mp3|autostart=yes|loop=yes]

เค้าว่ากันว่าเมืองนี้เป็น “Garden City” ของออสเตรเลียเพราะมีสวนต้นไม้ดอกไม้หลายที่ ก็ยอมรับนะครับว่ามีพื้นที่สีเขียวเยอะดี ขนาดในตัวเมืองยังมีต้นไม้ร่มรื่นพอใช้ได้เลย แต่ส่วนตัวแล้ว กลับไม่ประทับใจมากเท่ากับที่บริสเบน

หลักๆก็คือเมืองนี้อากาศจะคล้ายๆยุโรปคล้ายๆอเมริกาด้านบนๆหน่อย คือหนาวก็หนาวจัดเลย ทำให้ต้นไม้ที่เติบโตได้ดีที่นี่เป็นไม้เมืองหนาว ตามท้องถนนที่เห็นจนลายตาไปหมดก็หนีไม่พ้น Sycamore กับ Oak อย่างอื่นก็มีกลุ่มสนหลายๆประเภทอยู่ แตกต่างจากต้นไม้ที่บริสเบนซึ่งมีความหลากหลายสูงกว่าอย่างเห็นได้ชัด ทั้งนี้ก็เพราะบริสเบนมีอากาศไม่ต่างจากบ้านเรามากเกิน (ยกเว้นตอนหนาว เค้าหนาวจริงแต่ก็ไม่ได้เย็นยะเยือกขนาดหิมะตกได้แบบแถวเมลเบิร์น) ทำให้มีความหลากหลายทางชีวภาพสูงกว่าเมืองที่พาไปเที่ยวกันในคราวนี้นั่นเองครับ

สถานที่หลักๆของการถ่ายทำบทความนี้อยู่ตรงสวนทางทิศใต้ของตัวเมือง ต้องข้ามแม่น้ำยาร์ร่าก่อน ก็จะเจอกลุ่มของสวนหลายๆสวนให้ได้เลือกเดินครับ ขอบอกว่ากว้างมากจริงๆ ถนนหนทางของที่นี่ก็ไม่ต่างอะไรจากบริสเบนครับ ขึ้นเขาลงเขามีเนินโน่นนี่นั่นเยอะแยะไปหมด ใครคิดจะเดินก็เตรียมรองเท้าเตรียมพลังเข่าให้ดีๆหน่อยนะครับ ไม่ได้ไกลอะไร แต่ต้องอึดนิดนึง นายโรโร่คุงออกกำลังกายเป็นประจำ เดินสำรวจยังแอบหอบเล็กๆมาแล้วเลย ฮ่าๆๆๆ

สวนเหล่านี้ไม่ได้เก็บค่าเข้าชมนะครับ ส่วนใหญ่ก็เปิดตอนประมาณเจ็ดโมงครึ่งตอนเช้า แล้วก็ปิดยามอาทิตย์อัสดง… น่าเดินครับ บ้านเมืองสะอาดสะอ้านพอควร (บริสเบนสะอาดกว่าเยอะ) เหมาะแก่การพักผ่อนหย่อนใจเป็นที่สุดเลยล่ะครับ

ช่วงนี้กำลังจะเข้าหน้าหนาวของออสเตรเลียแล้ว ต้นไม้ก็จะเริ่มทิ้งใบ ทั้งเมืองเลยดูแห้งแล้งขาดชีวิตชีวา หลายๆอย่างก็ยังไม่ให้ดอก แต่ยังไงก็ลองตามหัวหน้าทัวร์กิตติมศักดิ์อย่างนายโรโร่คุงแสนซนคนเดิมคนนี้มาดูนะครับ เผื่อจะชอบต้นนั้นดอกนี้บ้าง ไม่มากก็น้อย >.<

ต้นไม้ที่โน่นนั้นส่วนใหญ่ไม่มีป้ายชื่อกำกับไว้ครับ เป็นอะไรที่ลำบากมากมาย บทความนี้จึงใช้ความรู้เก่าและความรู้เพิ่มเติมที่ต้องเสาะหากันมาหน่อย ขาดตกบกพร่องเช่นไร ทายทักกันมาได้เลยนะครับ 😀

 หญ้าม้าลาย Miscanthus sinensis ‘Zebrinus’ จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นมีขายที่เจเจวันพุธแต่ก็ไม่เคยคิดจะปลูก สวยดีนะครับ ลายเป็นแถบเลยจริงๆ

Aeoniums แสนงาม แต่เลี้ยงที่บ้านทำไมเหลือแต่แกน !!! เห็นเค้าปลูกได้ดีๆแบบนี้ก็อดอิจฉาไม่ได้ล่ะครับ อากาศเค้าได้ ฮือๆๆๆ

ชบายังงาม !!! ต้นใหญ่มากครับ ดอกใหญ่อีกด้วยแหนะ

โซนไม้แล้งไม้อวบน้ำ ปลูกกันริมทางแบบนี้เลยครับ ไม่มีกลัวหายไม่กลัวขโมยใดๆทั้งสิ้น เป็นบ้านเราก็คงเหลือแต่รั้ว – -“

ต้นนี้เคยพามาให้ได้รู้จักกันครั้งนึงแล้วตอนพาทัวร์ตลาดนัดต้นไม้สวนจตุจักรเมื่อปีก่อนโน้น ไม่แน่ใจว่ายังพอจำกันได้หรือเปล่า ต้นนี้ก็คือไทรขนาดใหญ่ที่ชื่อว่า Ficus dammaropsis ครับ ดอกดูผ่านๆก็แอบคล้ายหัว Artichoke เหมือนกันนะครับ หิวเลย 😛

ทรงพุ่มของ Ficus dammaropsis ครับ ยังไม่ได้ใหญ่มากเท่าไหร่ ใบใหญ่ได้กว่านี้เยอะเลยถ้าดินฟ้าอากาศเหมาะสม

ยังเสียใจจนถึงปัจจุบันเลยครับ สมัยยังเริงร่าอยู่ที่บริสเบน เจอต้นเล็กๆขายเยอะแยะแต่กลับไม่สนใจเพราะคิดว่าคงไม่ได้สวยอะไร พอมาเจอต้นย่อมๆแบบนี้หน่อย เสียดายมากมาย จะซื้อก็ไม่ทันแล้วเพราะเมลเบิร์นแห้งแล้งเรื่องต้นไม้มาก Agonis flexuosa ‘After Dark’ จึงยังรอนายโรโร่คุงอยู่ที่เนิร์สเซอรี่ที่บริสเบนต่อไป เจอคราวหน้าไม่พลาดหิ้วกลับไทยแน่ครับ !!!

ต้นนี้ถือว่าเป็นสมาชิกใหม่ล่าสุดอีกต้นหนึ่งของที่บ้านครับ Alocasia พันธุ์นี้พบปลูกกันอย่างเกลื่อนกลาดตามสวนสาธารณะของที่นี่ ของที่บ้านยังไม่ใหญ่เท่าไหร่ ไม่ชอบน้ำแฉะมาก ไม่งั้นกาบใบราขึ้นเลยล่ะครับ – -” เจเจมีนะครับ ใครชอบพอก็หามาปลูกกันได้

ฮ่าๆๆๆ ใครติดตามบทความมาโดยตลอดก็คงจะรู้จักมักจี่หน้าตาผิวพรรณของแม่ต้นนี้กันเป็นอย่างดี ใช่แล้วครับ เพลิงพาณุ หรือ Brachychiton acerifolius เจ้าเดิม ไปเมืองไหนๆก็มีปลูกกันเต็มไปหมด ยังขอยืนยันคำเดิมนะครับ ถ้าจะปลูกในไทยก็ไม่ขอแนะนำเลย โตได้ดีมากๆ แต่ดอกก็หรอมๆแหรมๆ จำเป็นต้องหนาวหน่อยเพื่อกระตุ้นดอกให้ออกอย่างสมบูรณ์นะครับ เก็บที่ไว้ปลูกอย่างอื่นดีกว่าครับ ที่บ้านกำลังจะสั่งขุดทิ้งแล้ว >.<

มดยักษ์ น่ากลัว มว้ากกกกกกก !!!

สวยแบบผู้ดีมากเลยครับสำหรับ Picea pungens ฟ้าดีจัง ^.^

ต้นนี้นายโรโร่คุงชอบมากครับ ทรงต้นมีลีลาสวยมาก ใบก็แปลกตา ดอกยังประหลาด ใครอยากเห็นดอกของ Cussonia ชัดๆก็เลื่อนย้อนขึ้นไปดูรูปที่สองของบทความนี้นะครับ แปลกตามากมายจริงๆ

มหาหงส์ใบแดงดอกแดง (Hedychium greenii) เคยมีครับที่บ้าน ปลูกไปโทรมไป แตกกอเก่งมากแต่ต้นไม่สมบูรณ์เลย หลักๆก็เพราะอากาศล่ะครับ บ้านเรามันร้อนจัด ไม่หนาวก็ไม่สวย ไม่หนาวก็ไร้ดอก ปลูกมหาหงส์ดอกขาวพันธุ์บ้านๆของเมืองเราต่อไป สบายใจกว่าแยะครับ >.<

หงส์ฟู่ (Loropetalum chinense) ก็เป็นไม้ยอดนิยมอีกชนิดของที่ออสเตรเลียนะครับ เลี้ยงง่ายโตไม่ช้าใบสวยดอกสวย แถมราคาไม่แพงมากแล้ว แนะนำให้ปลูกกันครับผม

เดินผ่านก็ดูเฉยๆนะครับ แต่ดูที่ใบแล้ว อะเย้ย ใช่เลย ต้นนี้มีนามว่า Persicaria virginiana var. virginiana f. rubra เป็นญาติกับผักแพว ผักไผ่น้ำบ้านเราครับ แต่ขนาดห่างกันเป็นสิบๆเท่าเลย !!!

ต้นไรน้อ ใบสวยดี ^.^

สวยมากครับ ปลื้มมาก รอคนนำเข้ามาอยู่ ถ้าฝักแก่น้า… หึๆๆๆ แต่ในเมื่อฝักยังอ่อนอยู่ตอนที่ไปก็ได้แต่แค่ทักทายกันเบื้องต้นพอครับ ต้นนี้เป็นญาติกับทรงบาดาลครับ แต่ทั้งขนาดต้นขนาดใบขนาดดอกนี่ต่างกันลิบลับเลย เค้ามีชื่อเสียงเรียงนามว่า Senna artemisioides  หรือที่รู้จักกันในนาม Australian Desert Cassia ครับผม ชอบอ่า…

ใบสวยมากครับต้นนี้ Cercis canadensis ‘Forest Pansy’ ที่อเมริกาก็นิยมปลูกกันครับ ปลูกเป็นแนวๆแบบนี้ก็สวยดีเนอะ

Begonia พันธุ์ดอกแต่บึ้มมาก !!! มีแต่ดอกขนาดนี้ทั้งนั้นครับ ใบก็ใหญ่ ดอกก็ใหญ่สะใจไปเลย บีโกเนียบ้านเราหงายหลังตึงไปเลย !

โรงเรือน Begonia ครับ หลากหลายสายพันธุ์ดีจังเลย ปกติไม่ใช่แฟนคลับของไม้เปราะบางพวกนี้เลย เจอแบบนี้ไปก็แอบหลงอยู่นิดๆเหมือนกันครับ

ต้นนี้นายโรโร่คุงปลื้มมากครับ Choisya ternata ‘Aztec Pearl’ ใบก็สวย ดอกก็งาม ใบหอมมาก และดอกก็หอมหวานสุดๆ คิดว่าน่าจะปลูกที่ไทยได้ แต่ก็ไม่เคยพบเจอในตลาดต้นไม้เลย แม่ค้าพ่อค้าคนไหนแอบเข้ามาเก็บข้อมูล ยังไงฝากต้นนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคร้าบ อยากให้ลองนำเข้ามาขยายพันธุ์ขายดูครับ !!!

ไม้เลื้อยขนาดเล็กชนิดนี้ คุ้นหน้าคุ้นตากันไหมครับ ครับผม ต้นนี้เค้าเป็นญาติกับต้นครามที่ใช้ย้อมผ้าในบ้านเราล่ะครับ เค้ามีชื่อวิทย์ว่า Indigofera kirilowii ไม่มีกลิ่นแต่อย่างใด มองแว้บแรกนึกว่าวิสเตอเรียเสียอีก แต่เดินไปใกล้ๆ อ่าว ไม่ใช่แฮะ วิสเตอเรียพูดตรงๆก็คือเป็นไม้ขนาดใหญ่ยักษ์ที่ไม่น่าปลูกเอาซะเลย ส่วนตัวคิดว่าถ้าหนาวไม่พอ อย่าปลูกเลยครับ เสียความรู้สึก รกมาก… ขนาดที่บริสเบนยังแทบจะไม่ให้ดอกเลย ในเมืองไทยก็มีคนนำเข้ามาขายอยู่บ้าง แต่ก็ ตามนั้นครับ ไม่รุ่งหรอก ปลูกอย่างอื่นเถอะครับ >.<

สนต้นนี้ต้องตาต้องใจนายโรโร่คุงมาตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ที่บริสเบนแล้วครับ มาเมลเบิร์นคราวนี้เจออีก ก็เลยขอเก็บภาพมาฝากชาวบล็อกให้ชมกันครับ – Mexican Weeping Pine (Pinus patula)

ไม่ทราบว่าจะมีคนเห็นด้วยไหมว่าดูไปดูมา ปลายกิ่งเค้าก็เหมือนน้องมะหมาพันธุ์ชิสุอยู่ไม่ใช่น้อย !!!

เคยเห็นแต่ในรูป พอเจอตัวจริงกลับแอบผิดหวังเล็กน้อย นี่เป็นเทียนจากแอฟริกาอีกชนิดหนึ่งครับ Parrot Plant (Impatiens niamniamensis) นี้มีดอกสีสดใสมาก แต่พุ่มกลับไม่ประทับใจเลย แถมดอกก็เล็กกว่าที่คาดไว้หลายขุมครับ ติดลบๆ >.<

ภาพนี้ไม่มีอะไรมากครับ อาคารบ้านเรือนเค้าก็มีต้นไม้ครึ้มเลย ดูอบอุ่นแบบป่าๆดีครับ เมืองไทยน่าจะมีแบบนี้เยอะๆเนอะ ^.^

ไม้กลุ่มนี้นายโรโร่ก็ได้แค่เดินผ่านล่ะครับ ไม่ได้สนใจอะไรเลย แต่ก็เก็บภาพมาฝากกันครับ เผื่อใครมีไอเดียจะจัดสวนแนวแล้งๆแดงๆแบบนี้ ส่วนตัวมองแล้วดูเหือดแห้งหดหู่ชอบกล ลางเนื้อชอบลางยาครับ !!!

กลัววิ่งชนจริงๆ – -“

Xanthorrhoea johnsonii เป็นแบล็คบอยอีกชนิดครับ ต้นนี้ใบสีเขียวอมฟ้า สวยจังเลย แต่ที่สังเกตดูที่เมืองนี้มีสกุลนี้น้อยมากๆจริงๆ ต่างกันราวกับปลายฟ้ากับก้นเหวเลยจริงๆเมื่อเทียบกับจำนวนต้นแบล็คบอยที่เจอที่รัฐควีนส์แลนด์

เอาล่ะครับ วันนี้นายโรโร่คุงก็คงต้องขอจบบทความนี้แบบสั้นๆห้วนๆนะครับเพราะยังแอบเหนื่อยจากการเดินทางอยู่นิด กลับไทยมาก็ตระเวนไปทั่วเมืองหาของอร่อยๆกิน ฮ่าๆๆๆๆ แป๊บเดียวก็พุงกางแล้ว เสียหุ่นนายแบบหมดเลย เอิ๊กๆๆๆ ผู้เขียนหวังว่าชาวบล็อกต้นไม้ของพวกเราที่หลงกลเข้ามาอ่านมาชมภาพกันในคราวนี้จะได้รับความบันเทิงทางสายตาและความสุขใจกลับไปนะครับ บทความหน้าจริงๆเตรียมไว้นานมากแล้ว แต่ก็ยังไม่สมบูรณ์เสียที เอาเป็นว่าถ้าทุกอย่างพร้อมอย่างที่คาดไว้เมื่อไหร่ ก็จะพิมพ์เผยแพร่ให้ได้ชื่นชมกันทันทีไม่บิดพลิ้วครับผม !!!

โชคดีมีชัยนะครับทุกท่าน กราบ กราบ กราบ…

รักแฟน

M&M V&V

aKitia.Com สงวนลิขสิทธิ์รูปภาพและบทความทั้งหมดของบล็อกภายใต้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย.